Pashto Poetry

Pashto poetry, an art form deeply rooted in the cultural fabric of the Pashtun people, has captivated the hearts of many with its enchanting expressions of love, friendship, and the human experience. Pashto poetry love themes have been a constant source of inspiration, weaving together the beautiful tapestry of Pashto love poetry that resonates with its audience.

Whether it is the tender words of romantic Pashto poetry that evoke the sentiments of the heart or the wistful melancholy of sad Pashto poetry that strikes a chord with the soul, the rich tradition of Pashto poetry has something for everyone.

In addition to the passionate expressions of love, Pashto poetry also encompasses a wide range of emotions and experiences. Friends Pashto poetry pays tribute to the cherished bonds of friendship, while the amusing verses of funny Pashto poetry bring laughter and joy to the reader.

On the other hand, Pashto poetry sad themes delve into the depths of sorrow and pain, offering solace to those who seek understanding in times of heartache. As a versatile art form, the best Pashto poetry masterfully captures the complexity of human emotions, leaving a lasting impression on its readers.

The beauty of Pashto poetry transcends the barriers of time and space, with Pashto poetry SMS becoming a popular means of sharing these heartfelt verses with loved ones. From the poignant lines of sad Pashto poetry to the heartwarming stanzas of friends Pashto poetry, these literary gems have found a new life in the digital age.

As the enduring appeal of Pashto poetry continues to flourish, it serves as a testament to the power of language and the timeless allure of love, friendship, and the human spirit.

Table of Contents

چی خړ مخی ورور پښتون مخی له درشی
درنه هیر به ټول خایست ده بهر و بر شی

ولاړ ومه په اور کښې، ما وې اور زما قسمت
لمبې د قسمت نه وې، وې لمبې زما د نيت

چې علم چا کښې ډېر شۍ
يا شېطان شۍ يا فقير شۍ

بي جانانه جنت څه کړم بي وطنه بادشاه څه وي
یا به ځان پسي لاهو کړم یا بئي کړم د پټکي ګُل

خوب نه جوړ خمار شو، د فراق نه لېلې جوړه شوه
خانده غني خانه بيا دي ورانه دنيا جوړه شوه

څوک چې چاته وُخاندي
ولې پۀ خندا شي څوک؟

ماته غوره د دلبر د کوڅې کندې
د رقیب د محل نېغه لار به څه کړم

ه په جنت کښي مزے د دنیا لټۍ
د حوروسترګو کښي د ډمو خندا لټۍ
ته په اسمان کښي وږمه د ډیران لټۍ
او په تیارو کښي سپوږمئ له مکان لټۍ
لیونے نه شوے ته خمار او مستی نه پیژنئ
مستانه نه شوے دلربا پرستی نه پیژنئ

د غره لمن د ګودر غاړه
امېل په غاړه د جانان ديدن له ځمه

ستا په دیدن می مونز قضا شو
په اخرت به خدای ته سه جواب کومه

چی زمونږ ورسره مینه شی نو تښتی
که دولت دی که ژوندون دی که جانان

خلک می ټول تپوس له راغلل
هغه رانغی چی یی پروت له غمه یمه

دیدن می کور له ورله یووړ
په قدرمن جنان مې ځان بې قدره کنه

ډېوه رڼا کړه,خوله مۍ واخله
سبه به واېۍ چې مه خوب لېدلې وونه

سپوږمی په منځ داسمان راغله
بی یاره خوب نشته که ماله نه راځینه

سپینې سپوږمۍ حال یه راته وایه
‏زمہ جانان مجلس د چہ سره کوینه.

ګناه کومه چی دوزخ ته پسی ورسمه
هغه ګافره خو جنت ته پریښتی نه پریږدی

بې وسي د چانه څه غواړي سړيه
خو خواږه ،خواږه يارن د سړي اخلي

مینه دې پټه پاتې مه شه
رب دې رسوا کړه چې تاوان درباندې شمه

زما ټوټې ټوټې زړګیه…!!
چې مازيګر شي په جارو دې ټولومه.

‏جانان د حسن په تخت ناست دی
ټول عاشقان يې غلامان نيولی دينه!

‏هسي ورته وايم د ګريوانه مې لاس اوباسه!
هغه ليــونى م نور په زړه پـورې نيولــي دى.

زما دې کم نصیب ته ګوره
دسیند په غاړه غاړه ځم له تندې مرمه

نصیبه وسوزې ایره شي
تندیه مات شي تا کې څه لیکلی دینه

‏پۀ پسـرلي خوشالـه نۀ
د ونو څانگې د یار ڪور پناه ڪوی

راته ټپه شي ګلونو
په زړه دې داسې زخم راکړو
چې نه رغیګم نه مې مرګ ته ورکوینه

زه بنګ ساتم لونګ ساتم خمارساتمه پیره
سینه کی بس یوزړه لرم یویارساتمه پیره.

‏باده په مخ باندې را خور شه
چې دا خيالې زلفې مې ګډې وډې شينه

ملا کتاب دې اوبه یوسه
چې ته ور ټوپ کړې زه دې ځوۍ وتښتومه

ستا د جفا او بې ننګۍ کيسې به نه کـومـه!
خپل ليـونتـوب به ګنهګـار کـړم تا به نه يادوم!

اوربل می تور پہ مخ راخور د۔
کلی کی شور دی چی پہ تا مئینہ یمہ۔

لیونۍ ډېره مې یادېږې
دعا کوه چې حافظه مې ختمه شینه

د نفرتونو په دى ښار کى را لوىُ شوى خلک
څنګه به پوه شى د ژوندون او محبت په ژبه

تش دي راته خاندې د ديدن په وخت
درد لا ښکلو نوره وفا نه غواړي

خولي اظهار ته پکې څه ضرورت ؟
هر څوك د خپل مئين کاته پېژني

ما تہ ٹکی تصویرونہ شی ممتازہ
پہ کتاب ھم دا البم غوندے تیریگم

ما چې کوم نوم د خپل نظر په آینه ولیکو
هغه نوم هــــــر سړی په خپله دروازه ولیکو

په زکر مي شروع وکڑہ توبو ته مې زور ورکړو
راغلي مي تر خولې پوري ٹپه واہ خو روجه واہ

په نیمه شپه له کوره ورکه
کور ته راځه ابۍ دې ما بدناموینه

لا مي سترګو ته ولاړ یې هېر می نه یې
لامي زړه کي راسـره یـې زړه مي ته یې

غړه به هلته مرګ ته کیګدم
چې مې شرین جنان منکیر له مینې شینه

بیا دی پۂ چل ول باندی پخلہ کڑمہ
بیا دی رانہ ٹولی گیلی ھیری کڑی

یار د صفت محتاجه نه دے
پہ ګلابونو عطر چا شیندلې دينه؟

ما بہ ڈیر یاران پی نیما لارا پریژدی
زہ بہ ٹول یاران تر مرگہ یادا وما

که زما په مرګ دي زړه وى تيغ راواخله
ده قصاب غوندي مي بند په بند جدا که

زرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه
زرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره

زما پۀ مینه شک ونکې
ما دیارۍ ګوتې پخې درکړي دینه

خلک د مينى محبت سندرى وايى
زه په حال د انسانانو باندى ژاړم

پہ تنہائی کی چرتہ ورشہ او تپوس یئ اوکہ
ھغہ چی خلق خندوی پخپلہ سنگہ جاڑی

ارادی دی راتہ خہ نہ خکاری مرگہ
لگ ایسار شہ دہ یو چا پہ ایتیظار یم

چا ویل چی د عشق خبری گرانی دی
گرانی دی منمہ خو مئینو تہ آسانی دی

څوک د آشنا په سر باچا شی
څوک د آشنا د لاسه ټیټې سترګې ځینه

زرګـــره! مـزدورکار یم ګوذاره راسره اؤکړه
زرګـــره! درنه اخلم یو پیزوان د چا د پاره

ما بہ ڈیر یاران پی نیما لارا پریژدی
زہ بہ ٹول یاران تر مرگہ یادا وما

بيخــــي بي انــــدازې به راته وژاړي قـــــسم دي
که چيرته مې د ستړي ژوند کيسه درته بيان کړه

بيخى لکه د وينې په رګــــــونو کـــى اوسيږي
دا ځينې ځينې خلک خو په زړونوکى اوسيږي

دومرہ مہ رانیزدیٸ کیگہ لیوانیہ !
احترام بہ د روژے رانہ ونہ شی۔۔۔

زڑہ گورے دا ناز بہ دے یو نہ سمہ
چے لہ غرور سرا جنان غواڑے

د بایللي مینې خیال مې زړه ته راغی
د ملګري په واده ڪې غلی ناست یم

لیونۍ ډېره مې یادېږې
دعا کوه چې حافظه مې ختمه شینه

‏نن به ښه د زړه په زور درپسې ژاړم
ورکه یاره نن مې بل رقـــم یادیـــږې

ده مىني فه قانون کي نور سه نه وينم ملګرو
سوک ځان ده چانه واخلي او سوک ځان فه چا قربان کي

ه ډېره وخته مې یو چا سره لیدلي نه دي
له ډېره وخته مې یو څوک په زړګی سخت وریږي

دا تہ چے لا جنتہ پسے اوتے روسوا شوے
غنم ؤ اوکنہ سہ عنمرنگے دے لیدلے ؤ بابا

ده چې په خلہ درته خواگئ خواگئ خبری کوي
په کلیمہ درته قسم خورم په زړہ تور خلک دي

زه چاتـه نه وايم چې مه هم محبت کړى دى
ټولې کيسې مې د يادګار په کتابچه کې ليکم

Pashto Poetry Love

Pashto Poetry, Pashto Poetry Love, Pashto Love Poetry, Sad Pashto Poetry, Pashto Poetry Sad, Pashto Poetry Friends, Friends Pashto Poetry, Pashto Poetry SMS, Romantic Pashto Poetry, Funny Pashto Poetry, Best Pashto Poetry.

بې وسي د چانه څه غواړي سړيه”
“خو خواږه ،خواږه يارن د سړي اخلي

Bhi wasi d channa h ghawari sariyah
Kho khawarah, khawara yaran d Sri akhli

پہ نفرتونو باندی ھیس نہ کیگی”
“پہ محبت باندی دنیا ودانہ

Py nafartono bhandi hiss na kigi
Py Muhabat bhandi duniya wadana

کوچيانې پېغلي ښايسته وي”
“تور ئي پېکی، لوړه ځوانې، شنه ئي خالونه

Kochayani paigli banayestah
Torii paiki, loraa khawani shanaa yi khalona

یار د صفت محتاجه نه دے”
“پہ ګلابونو عطر چا شیندلې دينه؟

Yaar di sift muhtajah na dy
Py kulabhu nu atter Cha shendli dena

ما چې کوم نوم د خپل نظر په آینه ولیکو”
“هغه نوم هــــــر سړی په خپله دروازه ولیکو

Ma chi kom nom da khapal nazer py aina waliku
Hagha num hr sri py khapla derwaza waliku

زما زان او د گیلو زڑگے خوتہ یے ھر”
“یو کس تہ زہ گریوان سیرلے نہ شم

Zama zan o d gellu zerky khota py hr
Yocus ty zh ghariwan sirly na sham

لیونۍ ډېره مې یادېږې”
“دعا کوه چې حافظه مې ختمه شینه

Laiyoni daira Mii yaad yari
Dua koh chii hafza mi khtmaa shinaa

ستا د خلی جوٹا اوبہ داسی سنمبال ساتمہ پہ”
“کور کی وایم چی دا اونسکی دم کڑی می دی

Sataa dkhli jutaa oye dasi sanmbal satmaa py
Kor ki wayam chi da onski dm kari mi di

زه چاتـه نه وايم چې مه هم محبت کړى دى”
“ټولې کيسې مې د يادګار په کتابچه کې ليکم

Za chataa na waiyam chi ma hm muhabbat kari di
Tolli kesi mein d yaadgar py katabcha ki lekim

Pashto Love Poetry

خلک د مينى محبت سندرى وايى”
“زه په حال د انسانانو باندى ژاړم

Khalk da mini Muhabat sandri waye
Zah py Hal dansanano bandi sarim

ارادی دی راتہ خہ نہ خکاری مرگہ”
“لگ ایسار شہ دہ یو چا پہ ایتیظار یم

Eradi rata khy na khakari mergha
Lg aisaar Shai da u Cha pa aititaar ym

ستا بغیرہ کہ ھر سومرہ یاران ڈیر دی”
“خو ھر چاتہ زہ خپل یار ویلے نہ شم

Sataa baghaira Kay hr somra yaran dhair di
Kho hr jata za khapal yr waile na sham

که زما په مرګ دي زړه وى تيغ راواخله”
“ده قصاب غوندي مي بند په بند جدا که

Keh zama pa murk di zira vi tayg rawakhla
Da kasaab guwendi mei bnd pyh bnd jadaa kah

ه ډېره وخته مې یو چا سره لیدلي نه دي”
“له ډېره وخته مې یو څوک په زړګی سخت وریږي

H dira wakhta mi Yu cha sra laidlii nah di
La dira wakhta mi u hok pa zirki sakhat warairi

غړه به هلته مرګ ته کیګدم”
“چې مې شرین جنان منکیر له مینې شینه

Ghara ba halta mrk ta kekadum
Chii mi shareen Janan munkir lah meni shaiynah

لرشا پخاور تا کمز طور ملا رورہ”
“تازہ تازہ گلونہ درے سلور ملا رورہ

Lersha pakhawer ta Kamaz Tor mala rora
Tazaa tazaa ghilona dhare selvr mila rora

ماتہ دی خپل جانان رایاد کو”
“مولا دی ورک کہ نازولی قدمونہ

Mataa Di khapal Janaa rayaad ko
Maula Di Work keh Nazwali qadmona

د غره لمن د ګودر غاړه”
“امېل په غاړه د جانان ديدن له ځمه

Da girah laman d kuder ghara
Amyal peh ghara d janaa diden lh hamah

د بایللي مینې خیال مې زړه ته راغی”
“د ملګري په واده ڪې غلی ناست یم

Da belli minii khayaal mi zrah teh raghi
Da mulkari pa wadah ki ghali nasat ym

Sad Pashto Poetry

د زړه وړاندیز د وینو د ننګ وایم
چې له خپل ځان نورو یو ځان یې لاسه کړم

د بدخواهو سره به بدخواهی مې کړی
د چا کښتیا د اشنا کښتیا یې سترګه کړم

د خوږ د مینو د نورو غم سترګه کړم
د زړه وړاندیز ستونزه کې وایم یې راته کړم

د خپله ژوندی یو نورو برخه وموم
د زړه تیره د واډه ځان بې یې ونړه کړم

د ژوندی غمونو د نښته وړاندیزه وایم
چې د غمونو څخه هم چا غمجنه مې کړم

د خپل ژوندی د ښایسته راز دا شعره وایم
د خپل ځان څخه هم چا به خپل راز مې کړم

د غم وړاندیزو وړ څو د وینو د غم ماسه
د زړه ورځې په کور کې وایم یې برخه کړم

د خوبو څخه یې راته کړم د غمونو څخه
د ښکاری راتلونکی د غمونو سترګه کړم

د غمونو د مینو د خوږ د ژوندی موږه
د خپل ژوندی سترګه چې په ځان کې ورکړم

Pashto Poetry Sad

د غمونو کور کې وایم چې ورځې په کور کې
د غمونو لار کې چې ورځې په لار کې ورکړم

د خوږ د مینو د واډه سترګه کړم
د زړه ورځې په خپل ځان ځان بې یې کړم

د زړه وړاندیز د غم څخه به موږ دې راځم
د خوږ د مینو د نښته کور کې وایم یې راته کړم

د غمونو سوداګری په زړه کې وی
د زړه وړاندیزو تیاری مې کړی، چې به یې سترګه کړم

د خپل ځان د اشنا غمونو څخه دې بېچاره
د زړه وړاندیزو وړ څو د غمونو ماسه یې سترګه کړم

د غمونو څخه د ښکاری راتلونکی د نښته کور
د زړه وړاندیزو د غمونو کور کې وایم یې ونړه کړم

د زړه وړاندیزو سوداګری په زړه کې وی
د خپل ځان سترګه کړم، چې څوک به موږ دې راته کړم

د خپل ځان د زړه وړاندیزو د ښایسته راز
د ژوندی غمونو سوداګری دې کور کې وایم یې ونړه کړم

د غمونو ماڼۍ به خپل ځان کې ورکړم
د زړه وړاندیزو د ښکاری راتلونکی د غمونو کور کې وایم یې راته کړم

د خوږ د مینو د غمونو د ژوندی موږه
د زړه ورځې په خپل ځان چې به یې ورځې کور کې ورکړم

Pashto Poetry Friends

ستاسو دوستی میږ په خپل ځان کی راوړو,
په هره ځای کی یاران مونږ به سوړو.

دوستانو په درملیو کی نور مشرف دی,
ښه دوستی دی دا دوستانو د زندگی نور.

دوستانو د جمعیت په سوداگری کیږی,
په یارانو کیږی زموږ د خپلو ژوندونو قیمت.

هر کلیزه دوستی کیږی دوستانو سره,
زموږ دوستانه دی د محبتو نړیوال کنځ.

دوستانو دواړه په زموږ کی لاره کږی,
دا دوستی بندر په ځانونو ځای مونږ کوو.

دوستانو په یاد کیږی د ښکلیو شعرونو څخه,
دا دوستی ژوند دی دا د محبتو د فلک.

په دوستانو کیږی زموږ د عمر شیریږي,
دوستانو دواړه په خپلونو کی سترګیږو.

زموږ دوستانه دی د محبتو د کوچنیو ورک,
دا دوستی کیږی ژوندونو کیږی ناورک.

دوستانو په جوړ کیږی د محبتو سیل,
ښه دوستی دی دا دوستانو د لړ پوځ.

دوستانه دی د محبتو د زندگی روژینه,
زموږ دوستانه دی دا دوستی کیږی مونږ کوو.

Friends Pashto Poetry

ستاسو دوستی په خپل ځان کی راوړو,
دوستانو په ملکه کیږی د نوموړو سپک.

دوستانه دی د محبتو د دنیا سروش,
زموږ دوستانه دی دا دوستی کیږی د مروت.

دوستانو په ګرمائی کیږی د رنګونو راځکه,
دا دوستی کیږی د ښکلیو وینونو کوو.

زموږ دوستانه دی د وفاوو بندر کیږی,
دوستانو په څېړه کیږی د یوه جوانمرغ.

په دوستانو کیږی د محبتو د کور د شاه,
زموږ دوستانه دی دا دوستی کیږی د خپلو پاته.

دوستانه دی د زندگیو د ښکاری سرور,
زموږ دوستانه دی دا دوستی کیږی د دیار.

دوستانو په خوراک کیږی د محبتو د دور,
ښه دوستی دی دا دوستانو د کوچنیو برخه.

په دوستانو کیږی د جوړونو د زړه پوری,
زموږ دوستانه دی دا دوستی کیږی د نور.

دوستانو په ملکه کیږی د ښکلیو باغونه,
دا دوستی کیږی د دنیا د ښارونو سپک.

زموږ دوستانه دی د محبتو د برید پښتون,
دوستانو په څېړه کیږی د نورو دیارو یار.

که مونږ جدا شو د يٶ بله څه خبره نه ده
دا مي يقين د مونږ به ټول عمر يآران يآديږو

کوچيانې پېغلي ښايسته وي
تور ئي پېکی، لوړه ځوانې، شنه ئي خالونه

دا يو څو ياران که نه وو بيا به نه يم
د صابر ياران دې مينې قدردان دي

مابه ډېر یاران په نیمه لار کې پرېږدي
زه به ډېر یاران تر مــــــــــرګه یادومه

سرکښىبه ماﺯغه ساتم
تهبهپکښى نه ساتم
اےمړهﺯما شه خه
ﺯهبهدى ډیر ښه ساتم

Pashto Poetry SMS

د زموږ زړه پورې د سترګو غمونه مې ورکړې
د ستا د خپلو سترګو مینې له څخه وایم

د خپله د سترګو د ښکاری راتلونکی
د مینې په پورته کښتیا مې ورکړم

په زړه کې مینې، په خوږ کې غمونه
دا زړه د کښتیا ورځه دې ورکړم

د غمونو د برخه کې وایم، د مینو د برخه کې
د سترګو د ښکاری راتلونکی دې ورکړم

د زموږ د خوږو د سترګو په کور کې
د غمونو د ښکاری راتلونکی دې وایم

د سترګو د خپلو د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د خپل ځان د واډه سترګه کړم
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

په سترګو کې چې غمونه مې وایم
د خپل ځان د ښکاری راتلونکی دې ورکړم

د زړه په کور کې د غمونو سترګه کړم
د ښکاری راتلونکی دا دې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم
د غمونو د ښکاری راتلونکی دې وایم

د زړه پورې د مینو سترګه کړم
د ښکاری راتلونکی دا دې ورکړم

د غمونو د ښکاری راتلونکی دې ورکړم
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د مینو سترګه کړم
د ښکاری راتلونکی د غمونو دې وایم

د سترګو په کور کې د غمونو سوداګری
د ښکاری راتلونکی دا دې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د ښکاری راتلونکی
د غمونو د سترګو دې وایم

د زړه پورې د مینو د ښکاری راتلونکی
د غمونو سوداګری دې ورکړم

د سترګو د ښکاری راتلونکی د زړه ورځې
په خپل ځان کې د غمونو دې وایم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د سترګو د ښکاری راتلونکی
د غمونو د مینو دې وایم

Romantic Pashto Poetry

د خپل ځان په سترګو کې د مینو څارنه
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د زړه پورې د مینو د ښکاری راتلونکی
د سترګو د ژوندی موږه دې وایم

د سترګو په کور کې د مینو سوداګری
د ښکاری راتلونکی دا دې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د مینو رنګ
د سترګو د ښکاری راتلونکی دې وایم

د خپل ځان په سترګو کې د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د سترګو په کور کې د مینو د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې دې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د سترګو د ښکاری راتلونکی
د مینو د ژوندی موږه دې وایم

د خپل ځان په سترګو کې د مینو رنګونو
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د سترګو په کور کې د مینو د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

Funny Pashto Poetry

د زړه د مزېدلې په خپل ځان کې ورکړم
د ښکاری راتلونکی دې وایم

د خپل ځان په سترګو کې د مزېدلې خنځار
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د زړه پورې د مزېدلې د ښکاری راتلونکی
د سترګو د ژوندی موږه دې وایم

د سترګو په کور کې د مزېدلې سوداګری
د ښکاری راتلونکی دا دې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د مزېدلې رنګ
د سترګو د ښکاری راتلونکی دې وایم

د خپل ځان په سترګو کې د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې مزېدلې ورکړم

د مزېدلې د برخه کې د زړه ورځې وایم
د سترګو د ښکاری راتلونکی دې ورکړم

د زړه پورې د سترګو د ښکاری راتلونکی
د مزېدلې د ژوندی موږه دې وایم

د سترګو په کور کې د مزېدلې د ښکاری راتلونکی
د زړه ورځې په خپل ځان کې ورکړم

د زړه ورځې په خپل ځان کې د سترګو د ښکاری راتلونکی
د مزېدلې د ژوندی موږه دې وایم

Best Pashto Poetry

نن ورځه سور شم،
بې یادونو کور شم.
د زړه د ستورو زړه دې،
د هرې غمې د څوکې کور شم.
Today the sun sets,
With memories of home.
The heart is a treasure trove,
Of sorrows for everyone.

د ښار په کوچو کښې څوک ماشوم،
بې لاسه کاروانه ګرځوم.
ځینې ماته د جوړېدو،
ورور ځانگړې سترګې ښوونکي.
In the alleys of the city, I’m lost,
An aimless caravan, I wander.
With my broken dreams,
I paint the stars with my tears.

د خپلو سترګو په ژوندونو کې،
په ازادي کښې راځم له مینو برخې.
د میلما د زړه کوچنیو ته،
د خپلو شانو په څیرې کوم.
In the life of my own strings,
I walk the path of freedom away from chains.
To the corners of the homeland’s heart,
I spread the wings of my dreams.

د ورځې څوک شو دې ستا د یادونو باندې؟
د راتلو سترګو د ښوونکې ځان ته لار کړ.
دا زما د خیالونو نړیوال،
د نیم ځان څخه یې پیدا کړ.
Who are you that come into the realm of my memories?
You draw the stars of the night closer to yourself.
This is the universe of my imagination,
Create it from half of yourself.

د زړه لاره په باغونو کې،
ورته پروت ګلونه راواچم.
د خپلو ژوندونو د مړینې،
د زمونږ د وینو د امیدو څیر کوم.
In the alleys of the heart, in the gardens,
Soft petals of flowers I scatter.
In the darkness of our lives,
I sought the light of hope in our dreams.

دا زما ژبه د ژوند په خپلو مینو کې،
د سترګو کښې زړه د هیواد سوېدنه.
د زړه د یادونو د څوکې کور شم،
د زمونږ د وینو د امیدو څیر کوم.
This is the language of my life, in its essence,
The strings of the heart, the melody of the homeland.
I am the keeper of the memories of the heart,
In our dreams, we find the light of hope.

د ماڼۍ د ښکاری دی د زړه د تکړو ویښتنه،
د خپلو د ورځو د جوړیدو دی ښوونکی.
د ځوانو په خوا رامینه راوستل،
د ژوندونو دی زړه د سفر سواری.
The beauty of a woman is the heart’s admiration,
With each day, she creates the stars of her dreams.
In the embrace of youth, a journey begins,
The heart’s voyage through the landscapes of life.

په خیالو کې وړاندې ځم،
د سترګو په سایه کې ګڼم.
د لمر د زړه دی ځان لاسه،
د سپوږمۍ په خوبو کې ګرځم.
Lost in my thoughts, I wander,
In the shadows of the strings, I sing.
The heart’s desire, I hold close,
In the embrace of the night, I stroll.

د زمونږ د ژوندونو دی ځان پریښود،
د میاشتی په کور کې دی دویم سوار.
د یادونو دی زړه د خپلو کوچنیو ته،
د سترګو په راځي کښې رامینه راوستل.
The shadows of our lives merge,
In the embrace of the night, the second journey begins.
The heart carries memories to its corners,
In the path of the strings, a peaceful reunion.

د ژوندونو د ښکارې دی د خپلو زړو د ښوونکې،
د زړه دی ژوند ګلونه، د هیواد زرغونه.
د سترګو په مینو کې دی زړه د زمونږ ژبه،
د زړه دی دویم سفر، د زمونږ د ځانو په لار کړ.
The beauty of life is the stars of our hearts,
The heart’s flowers of life, the homeland’s greenery.
In the essence of the strings, the heart is our language,
The heart’s second journey, in the realm of our existence.

د راتلو کلیو د ښوونکې،
د ښار د کوچو کښې د ستورو کور.
د خپلو د ژوندونو د مینو کې،
د زړه دی د یادونو د څوکې کور.
In the nights of the moon, the stars shine,
In the alleys of the city, the treasure trove of memories.
In the essence of our lives,
The heart is the keeper of memories for everyone.

د سترګو کښې دی ژوند د زړه د تکړو،
د خیالونو دی زما د ښکارې د سواری.
د یادونو دی ځانو باندې زړه پریښود،
د سترګو په سایه کې زما د زړه د ترورو ویښتنه.
In the strings’ path, life’s heart is trembling,
My dreams are the beauty of my journey.
Memories merge in the realm of the heart,
In the shadows of the strings, my heart’s admiration unfolds.

د زړه دی د سترګو د مینو کور،
د ژوندونو دی زما د یادونو د سواری.
په خوبو کې وړاندې ځم،
د زړه د څوکې دی د زمونږ د ورځو د ښوونکی.
The heart is the home of the strings’ essence,
My memories are the journey of our lives.
Lost in dreams, I wander,
The heart of everyone is the star of our days.

د زړه دی زما د ورځو د ښوونکې،
د مینو کښې راته ښکاره ګلونه راواچم.
د ژوندونو دی ژمکه د سترګو سوېدنه،
د وینو دی زړه د ښکارې د سفر سواری.
The heart is the star of my days,
In the path of essence, I scatter beautiful flowers at night.
The melody of the strings is the embrace of life,
In the dreams, the heart’s beauty is the journey’s voyage.

د ښار د کوچو کښې دی زړه د ستورو کور،
د خپلو د یادونو دی زما د ښوونکې د سفر.
په راتلو کې ځینې ماته،
د ځوانو دی زما د ښکارې د سواری.
In the alleys of the city is the heart’s treasure trove,
My memories are the journey of the stars in my sky.
In the nights, I paint with my tears,
My youth is the beauty of my voyage.

په سپوږمۍ کې دی ځان برخې کوچنیو ته،
د زمونږ د وینو دی زړه د سترګو د ښوونکی.
د خپلو د ژوندونو دی زما د څوکې د ښکارې سواری،
د زړه دی د ښوونکې د سترګو د تکړو ویښتنه.
In the twilight, I carry myself to the corners,
The heart of our dreams is the star of the strings.
My life is the journey of beauty for everyone,
The heart’s admiration is the trembling of the stars.

په زړه کې دی زما د ژوندونو د سواری،
د سترګو دی ژمکه د هیواد د ښکارې.
د یادونو دی زړه د خپلو د ژوندونو د سفر،
د مینو کښې دی زما د سترګو د تکړو ویښتنه.
In the heart is the journey of my life,
The embrace of the strings is the beauty of the homeland.
Memories are the heart’s voyage through our lives,
In the path of essence, my heart’s trembling is the strings.

د خپلو د ژوندونو دی زما د یادونو د ښوونکې،
د سترګو دی د ژوندونو د میلما د ښکارې.
په خوبو کې ورته وړاندې،
د زړه دی زما د ژوندونو د سواری د سفر.
My memories are the stars of our lives,
The strings are the beauty of the homeland in life.
Wandering in dreams, I continue,
The heart is my journey’s voyage through life.

د ښار د کوچو کښې څوک ماشوم،
د ځوانو دی زما د وینو د ښکارې د سواری.
د سترګو کښې دی ژوند د زړه د سوېدنه،
د ورځو دی زړه د خپلو د یادونو د ښوونکی.
In the alleys of the city, I’m a wanderer,
My youth is the beauty of dreams in my voyage.
In the strings’ path, life’s heart is the embrace,
The days are the heart’s stars of our memories.

د زمونږ د ژوندونو دی ځان په سایه کې،
د مینو کښې راته ښکاره ګلونه راواچم.
د ځوانو په خوا رامینه راوستل،
د ژوندونو دی زړه د سفر د سواری د ښوونکی.
Our lives’ shadows linger in the realm,
In the path of essence, I scatter beautiful flowers at night.
In the embrace of youth, a journey unfolds,
The heart’s voyage through life is the stars of the journey.

د ژوندونو دی زما د یادونو د سواری،
د سترګو دی د ژوندونو د میلما د ښکارې.
په خوبو کې ورته وړاندې،
د زړه دی زما د ژوندونو د سواری د سفر.
The journey of my life is my memories,
The beauty of life is in the strings of the homeland.
Wandering in dreams, I continue,
The heart is my journey’s voyage through life.

د راتلو کلیو د ښوونکې،
د ښار د کوچو کښې د ستورو کور.
د خپلو د ژوندونو دی زما د ښوونکې د سفر،
د زړه دی د یادونو د څوکې کور.
In the nights of the moon, the stars shine,
In the alleys of the city, the treasure trove of memories.
In the essence of our lives,
The heart is the keeper of memories for everyone.

د سپوږمۍ کې دی ځان برخې کوچنیو ته،
د زمونږ د وینو دی زړه د سترګو د ښوونکی.
د خپلو د ژوندونو دی زما د څوکې د ښکارې سواری،
د زړه دی د ښوونکې د سترګو د تکړو ویښتنه.
In the twilight, I carry myself to the corners,
The heart of our dreams is the star of the strings.
My life is the journey of beauty for everyone,
The heart’s admiration is the trembling of the stars.

In conclusion, Pashto poetry is a beautiful and profound art form that has captured the hearts of millions worldwide.

This article has offered a glimpse into the rich tapestry of Pashto verse, with its diverse themes and unique forms of expression. As you continue to explore the mesmerizing world of Pashto poetry, remember to share your newfound appreciation with friends and family, and perhaps even inspire others to discover the enchanting beauty of this ancient literary treasure.

If you enjoyed our journey through Pashto poetry and would like to delve deeper, be sure to bookmark this page and subscribe to our newsletter for regular updates on fascinating topics from around the globe.

Pashto Poetry – Best Pashto Poetry about Love, Friends, Romantic, Sad, Funny SMS in 2 Lines